Μίρλας άνθρωπος δεν είμαι, ειλικρινά.
Είναι όμως κάποιες καταστάσεις, που αναπόφευκτα με κάνουν μίρλα, όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω!
Κάποιες καταστάσεις, σαν αυτή που ανέφερα στο χθεσινό μου άρθρο. Που όμως τη στιγμή, που πάτησα «Δημοσίευση», ένιωσα ότι κάτι ξέχασα να συμπεριλάβω! Και εξ’ου, λοιπόν, η νέα «Δημοσίευση»!
Καραντίνα #day18 και όλες αυτές τις ημέρες διαβάζω σχεδόν παντού για «προγράμματα» όσο #μένουμε_σπίτι
Σήκω τάδε ώρα, βγάλε τις πιτζάμες, κάνε αυτό, κάνε εκείνο. Ή αναφορικά με τα παιδιά: τάδε ώρα ξύπνημα, τάδε ώρα homework κοκ. Θέλετε να σας πω τώρα και το δικό μας «πρόγραμμα»;
Read more
Δεύτερη εβδομάδα #μένουμε_σπίτι. Οριακά θυμάμαι τι μέρα είναι και σχεδόν έχω ξεχάσει από πότε είμαστε μέσα. Στο μυαλό μου μοιάζει αιώνας. Όχι απαραίτητα κακός. Περίεργος. Ενίοτε όμορφος. Ενίοτε αγχωτικός. Ξεκάθαρα πρωτόγνωρος.
Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα, που μπορώ να βγάλω σε αυτήν την ομολογουμένως παρανοϊκή περίοδο, είναι αδιαμφισβήτητα αυτό:
Read more
Μια εβδομάδα «εγκλεισμού» ολοκληρώνεται αισίως κι ένα είναι το ερώτημα που πλανάται στο μυαλό όλων των γονιών αυτές τις ημέρες…
Πώς να απασχολήσω τα παιδιά μέσα στο σπίτι!
Χωρίς να θέλω να το παίξω ειδικός-αν και η 7χρονη ενασχόλησή μου με μικρά ανθρωπάκια, μου δίνει μια κάποια εξειδίκευση, όσο να πείτε-θα σας πω ένα μικρό μυστικό…
Μια Δευτέρα εντελώς διαφορετική από όλες τις άλλες η σημερινή.
Χωρίς ξυπνητήρια, αλλά με πιτζάμες όλη μέρα.
Χωρίς διαβάσματα και υποχρεώσεις, αλλά με σαλόνια γεμάτα παιχνίδια και γέλια.
Τσεκάροντας, αντί για ατζέντες και ρολόγια, ταινίες, για να δεις το απόγευμα με τα παιδιά.