Και καθώς κάθομαι να γράψω, μου φαίνεται από την πρώτη κιόλας γραμμή, ότι  τελικά αυτό το θέμα χρειάζεται ειδική κατηγορία από μόνο του…. Αλλά ας ξεκινήσω με ένα άρθρο για αρχή και βλέπουμε στην πορεία… 😉

Διάλογοι του αυτοκινήτου, λοιπόν, ή αλλιώς όλα αυτά που συζητάμε με τα μικρά όσο πηγαίνουμε στο σχολείο, για βόλτα και οπουδήποτε αλλού! Σημερινό θέμα: η ελευθερία!

Είναι γνωστό σε όλες τις μαμάδες-πιστεύω-πως οι καλύτεροι διάλογοι γίνονται πάντα μέσα στο αυτοκίνητο…

Κι αυτό γιατί εκεί έχεις χρόνο και διάθεση να μιλήσεις, μέχρι να φτάσεις στη διαδρομή σου, γιατί το επιδιώκεις κιόλας, για να μη βαρεθούν τα μικρά και αρχίσουν τη γκρίνια και γιατί είναι ίσως το μόνο μέρος, που μπορεί να τους πετύχεις “μεμονωμένα” -ειδικά για μας τις πολύτεκνες μαμάδες 🙂 – και να αφιερώσεις λίγο ποιοτικό χρόνο με το κάθε παιδί σου χωριστά, όταν για παράδειγμα το πηγαίνεις σε μία εξωσχολική δραστηριότητα.

Ειδικά για μας τις διδυμομανούλες, βέβαια, όταν λέμε ποιοτικό-ξεχωριστό χρόνο, εννοούμε είτε με το ένα παιδί είτε με τα δίδυμα μαζί, γιατί λόγω ηλικίας κυρίως είναι πολύ δύσκολο να τους “χωρίσεις”, αφού όλες σχεδόν οι δραστηριότητές τους είναι κοινές!

Έστω, όμως, αυτός ο χρόνος, που έχω εγώ προσωπικά είτε με την κόρη μου, είτε με τα διδυμάκια μου μαζί είναι πολύ ιδιαίτερος και ξεχωριστός. Κυρίως, όμως, για τη μικρή μου, που ως πρωτότοκο παιδί έχει συνηθίσει να περνάει προσωπικό χρόνο μαζί μου και παρότι υπεραγαπάει τα αδερφάκια της χρειάζεται να πάρει και αυτή τις δικές της “ανάσες” και να βρεθεί μόνο με μένα ή με τον μπαμπά της, συζητώντας ό,τι την ενδιαφέρει ή την απασχολεί.

Τον ποιοτικό χρόνο με τον μπαμπά της τον “εξασφαλίζει” το μεσημέρι, που θα την παραλάβει από το σχολείο μέχρι να πάρουν μαζί τα αγόρια και τον αντίστοιχο χρόνο μαζί μου, το πρωί που την πηγαίνω εγώ!

Εκεί, λοιπόν, συζητάμε τα πάντα. Για το πώς περνάει στο σχολείο και τι πράγματα κάνουν (που γενικά δε μου λέει εύκολα, όπως κάθε παιδί άλλωστε- αυτό πάλι τι πράγμα;;), από το τι θέλει να κάνουμε το σαββατοκύριακο και τι δώρο να της πάρω στα γενέθλιά της (ακόμη και αν αυτά είναι σε ένα χρόνο), μέχρι πράγματα, που έμαθε και της φάνηκαν ενδιαφέροντα.

Σε αυτήν ακριβώς την τελευταία κατηγορία βασίστηκε και ο σημερινός μας πρωινός διάλογος του αυτοκινήτου… Ξεκινώντας, λοιπόν, να μου μιλάει για τους φοιτητές και ενώ εγώ υπέθεσα αρχικά, ότι άκουσε τι θα πει φοιτητής από κάποια γιαγιά της, μου πετάει το εξής και μου φέρνει το μυαλό στο πιάτο: “μαμά το ήξερες, ότι οι φοιτητές φωνάζανε κατά της χούντας; Λέγανε συνθήματα όπως ‘ψωμι-παιδεία-ελευθερία’ και άλλα”.

Κάνω ένα λεπτό να συνέλθω και μετά σκέφτομαι οκ, ήταν 17 Νοέμβρη, οπότε μάλλον τους είπαν κάτι τέτοιο στο νηπιαγωγείο. Και αποφασίζω κάπως έτσι να τη ρωτήσω με τη σειρά μου κι εγώ το εξής-με απώτερο σκοπό να της το εξηγήσω στη συνέχεια-“και ξέρεις αγάπη μου τι σημαίνει ‘ψωμί-παιδεία-ελευθερία‘;”

Για να πάρω την εξής απάντηση: –“Και βέβαια ξέρω! Ψωμί σημαίνει να έχουμε να φάμε όλοι οι άνθρωποι, παιδεία σημαίνει να μπορούμε να πηγαίνουμε στο σχολείο για να μαθαίνουμε πράγματα και ελευθερία, να είμαστε ελεύθεροι”.

“Θέλεις τότε να σου εξηγήσω τι σημαίνει ελευθερία”, ρωτάω πάλι.

“Ελευθερία σημαίνει να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας, να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε και να κάνουμε αυτό, που θέλουμε” μου απαντάει και με αποστομώνει κανονικά!

Και μπορεί αυτή να μην είναι και η αρτιότερη ερμηνεία της ελευθερίας, αλλά από ένα παιδάκι που δεν έχει κλείσει καν τα 5 χρόνια, νομίζω ότι είναι εξαιρετική!

Εντάξει. Φούσκωσα από περηφάνια η χαζομαμά. Το ομολογώ! 🙂

Εσείς; Τι συζητάτε με τα ζουζουνάκια σας στο αυτοκίνητο;

Ελάτε να πούμε αστείες ή και συγκινητικές ιστορίες για να χαρούμε!!