Εντάξει. Τα κοριτσάκια έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με την ομορφιά και τον καλλωπισμό. Όσο μεγαλώνουν, τόσο τους αρέσει, να ασχολούνται όλο και περισσότερο με τον εαυτό τους και όσες είμαστε κοριτσομάνες το ξέρουμε αυτό!
Από το να περνάνε μία ώρα το πρωί μέχρι να διαλέξουν τι θα φορέσουν στο σχολείο (και μιλάμε για δυο χρονών κοριτσάκια, έτσι;), μέχρι να μας ‘κλέβουν’ ρούχα, παπούτσια και κοσμήματα και να κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι σαν τις λατέρνες! 🙂
Κι αυτό είναι απόλυτα λογικό, αφού η μαμά είναι το πρώτο πρότυπο για τα κοριτσάκια. Τι γίνεται, όμως, όταν το επόμενό τους πρότυπο γίνονται οι πριγκίπισσες; Και πιο συγκεκριμένα… η Ραπουνζέλ; Και θα μου πείτε, είναι τώρα πρόβλημα αυτό; Είναι…όταν το παιδί σου αρνείται να κουρευτεί και σου ανακοινώνει, ότι θα μακραίνει τα μαλλιά της μέχρι το πάτωμα!!
Αυτό ακριβώς τραβάω φίλες μου μανούλες και πραγματικά έχω ψιλοαπελπιστεί με την κατάσταση! Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δε θεωρώ, ότι η άρνηση της μικρής μου να κουρευτεί έχει να κάνει αποκλειστικά με το παραμύθι της Ραπουνζέλ. Πάντα είχε μία άρνηση με το θέμα και γενικότερα μου δήλωνε, ότι φοβάται χίλια δυο: μην πονέσει, την κομμώτρια και άλλα πολλά.
Απλά πιστεύω, πως το συγκεκριμένο παραμύθι της έδωσε ένα ωραιότατο ‘πάτημα’ και ένα σημείο αναφοράς, για να έχει να πιάνεται, κάθε φορά, που η κουβέντα πάει στο κούρεμα! «Τι; Δε γίνεται να μην κουρευτώ; Θα χαλάσουν τα μαλλιά μου; Θα αδυνατίσουν; Εδώ ολόκληρη πριγκίπισσα το κάνει και δες τι ωραία μαλλιά έχει»!
Τέτοια και άλλα χειρότερα ακούω καθημερινά η δόλια μάνα! Φτάνει να σας πω, πως μέχρι σήμερα, που κοντεύουμε να κλείσουμε τα 4 χρόνια δεν έχει κουρευτεί ποτέ! Ευτυχώς τα μαλλάκια της είναι λαμπερά και δυνατά, καθώς τα περιποιούμαι πάρα πολύ με τόσο μήκος, αλλά πλέον έχω αρχίσει και ζορίζομαι.
Ζορίζομαι και πρακτικά (δε φαντάζεστε ταλαιπωρία στο χτένισμα, στο λούσιμο και τα λοιπά και φυσικά θεωρώ πλέον, πως παρά την περιποίηση πρέπει να κουρευτούν τα μαλλάκια της για να δυναμώσουν), αλλά και ψυχολογικά (έχω αρχίσει να σκάω με αυτήν την άρνηση! Δηλαδή τι θα γίνει; Δε θα το πάρει απόφαση ποτέ;)
Περιττό να πω, ότι έχω ‘κλείσει’ άπειρα ραντεβού με κομμωτήρια μέχρι σήμερα και ενώ της κάνω μία εβδομάδα ‘ψυχολογική προετοιμασία’ του τύπου ‘τι ωραία θα περάσουμε, θα κουρευτεί και η μαμά, θα δεις τι ωραία θα γίνουν τα μαλλάκια σου και πόσο δυνατά’, καταλήγω να τα ακυρώνω τελευταία στιγμή, γιατί ενώ αρχικά συμφωνεί τελευταία στιγμή καταλήγει να κλαίει με λυγμούς και να φωνάζει, ότι φοβάται!
Εννοείται, ότι έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις επί του θέματος και της έχω εξηγήσει, πως δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται και τα λοιπά και τα λοιπά, αλλά τζίφος!
Έχω σκεφτεί ακόμη και να την κουρέψω μόνη μου, αλλά δεδομένου ότι τα χέρια μου δεν πιάνουν σε άλλα και άλλα (ούτε χειροτεχνίες δε μπορώ να κάνω, θα το παίξω και κομμώτρια😉 φοβάμαι μην την κάνω χάλι μαύρο και το αφήνω!
Τι άλλο μπορώ να κάνω; Για πείτε μου τις δικές σας εμπειρίες!
Έχετε αντιμετωπίσει ανάλογο πρόβλημα; Και τι κάνατε για αυτό;
Αννυ μου εγω έχω αγοράκι 2,5 χρονών και ούτε μεις δεν τα έχουμε κοψει ποτέ. Καθε εβδομάδα κομμωτήριο αλλά ουτε κατα διάνοια να δεχτεί να τον αγγίξει. Και το μαλλί του ειναι όλο μπούκλες οπότε καταλαβαίνεις πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Αν βρεις κανένα κόλπο πες το και σε μένα. Δοκίμασα και του τα εκοψα μόνη μου αλλά θέλουν και ένα επαγγελματικό χέρι!
Ωχ! Η αλήθεια είναι, ότι οι περισσότερες από εσάς μου λέτε, ότι επίσης αντιμετωπίζετε πρόβλημα και δεν είναι πολύ αισιόδοξο αυτό! 🙂 Πάντως και εγώ τα αγοράκια μου, που είναι και αυτά 2,5, τα κουρεύω στο σπίτι! Ο άντρας μου δηλαδή! Ευτυχώς το δικό του χέρι ‘πιάνει’, όχι σαν το δικό μου! :p
Μαρία,6 ετων-κομμωτήριο 1-0
Άννυ μου,δεν χρειαζεται να τρελαίνεσαι για τα μαλλάκια της μικρής!!!Εμενα η Μαρία δεν τα έχει κόψει ποτέ (την έχεις δει ,εξάλλου)και ας πάμε κάθε μήνα κομμωτηριο για τις αφέλιες!Η αλήθεια,είναι ότι δεν με προβλημάτισε ποτε το θεμα και ουτε το συζητησαμε ποτε ,ετσι ήρθε η στιγμη που μου το ζήτησε μόνης της!!!”Μαμα ,θελω να κόψω τα πίσω μαλλια μου,να τόοοοοσο,μετα τα χριστούγεννα!”,μην φαντασεις,5 δαχτυλα θέλει,αλλά ειναι μια αρχη μετα απο 6 χρόνια αρνησης!!!Βέβαια,ούτε γω θα της τα έκοβα παραπάνω ,για αρχη,μην πάθει και κανενα σοκ το παιδι!!!χαχα!!
Μου δίνεις πολύ κουράγιο τώρα! Η αλήθεια είναι, ότι χθες το συζήτησα με την κομμώτριά μου και μου είπε και αυτή, πως δεν υπάρχει λόγος να αγχώνομαι και να την πάω για κούρεμα, όταν το θελήσει αυτή, γιατί δεν θα πάθουν τίποτα τα μαλλάκια της. ούτε θα αδυνατήσουν ούτε τίποτα. Τι να πω… θα δοκιμάσω μερικές φορές ακόμη να της το κουβεντιάσω, ειδάλλως θα την αφήσω να το αποφασίσει μόνη της…