…με εκπαιδευτική τηλεόραση και φόντο το στολισμένο μας σαλόνι, σοκολατένιο κέικ στον χριστουγεννιάτικο δίσκο μας, γαλατάκι στις ασορτί κούπες για τους μικρούς μαθητές και ζεστό καφέ για τη μαμά…
Δεν το λες και άσχημο σαν εικόνα, έτσι;
Οκ. Σίγουρα αυτή η εικόνα θα είναι διαφορετική από αύριο.
Σίγουρα αυτό δεν ήταν το επιθυμητό πλάνο και τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση.
Κάποιες φορές, όμως, οι επιθυμίες-οφείλουν να-ακολουθούν τις ανάγκες!
Γιατί, τι να κάνουμε ρε παιδιά; Κανείς μας δεν ήθελε κλειστά σχολεία, οθόνες και τηλεκπαιδεύσεις!
(Θέλετε μήπως να σας πω, πώς την «παλεύω» εγώ με τρία παιδιά σε online μάθημα ταυτόχρονα;)
Κανείς μας δεν ήθελε μάσκες κι αντισηπτικά…
Κανείς μας δεν ήθελε να απομονωθεί από τους ανθρώπους του…
Κανείς μας δε ήθελε να πληγεί η εργασία του…
Όλοι, όμως, θέλουμε την υγεία μας! Που-δυστυχώς-πλέον απειλείται περισσότερο από ποτέ!
Αυτή πρέπει να προασπίσουμε και σε αυτό να εστιάσουμε!
Κι ας μη ξεχνάμε πως σε ο,τι συμβαίνει υπάρχει ημερομηνία λήξης! Όλο αυτό θα γίνει παρελθόν. Χάρη στην επιστήμη και στους ανθρώπους της, που θυσιάζονται-κυριολεκτικά ενίοτε-για τη δική μας υγεία και χάρη στο εμβόλιο, που είναι θέμα χρόνου να κυκλοφορήσει.
Μέχρι τότε, όμως, ας δούμε και λίγο πέρα από τον μικρόκοσμό μας…
Η πανδημία δεν είναι ένα «κακό» που βρήκε μόνο εμάς! Τόσοι και τόσοι άνθρωποι πλήττονται καθημερινά σε κάθε γωνιά του πλανήτη!
Τόσος κόσμος υποφέρει από πολέμους, πείνα, εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Και δυστυχώς για αυτό το δράμα δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης…
Μήπως, λοιπόν, αντί να νιώσουμε απόγνωση για όσα χάνουμε-για λίγο-να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όσα μας χάρισε η ζωή απλόχερα;
Μήπως να σταματήσει λίγο η κατήφεια, η γκρίνια κι ο αρνητισμός στον δρόμο, στα σοσιαλ, στην ψυχή μας…παντού;
Μήπως να «το γυρίσουμε» σε θετική διάθεση, και υπεύθυνη συμπεριφορά, ώστε να φύγει όλο αυτό μια ώρα αρχύτερα;
Χριστούγεννα έρχονται, στην τελική! Κι είτε πιστεύεις είτε όχι, από μόνα τους σηματοδοτούν την ελπίδα και τη χαρά! Κι εγώ προσωπικά σκοπεύω να εστιάσω αποκλειστικά σ’αυτά…
