Δεύτερη εβδομάδα #μένουμε_σπίτι. Οριακά θυμάμαι τι μέρα είναι και σχεδόν έχω ξεχάσει από πότε είμαστε μέσα. Στο μυαλό μου μοιάζει αιώνας. Όχι απαραίτητα κακός. Περίεργος. Ενίοτε όμορφος. Ενίοτε αγχωτικός. Ξεκάθαρα πρωτόγνωρος.
Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα, που μπορώ να βγάλω σε αυτήν την ομολογουμένως παρανοϊκή περίοδο, είναι αδιαμφισβήτητα αυτό:
Τα παιδιά διαχειρίζονται την όποια κρίση πολύ καλύτερα από ο,τι περιμέναμε και σίγουρα πολύ καλύτερα από μας. Τους μεγάλους και «σοφούς» ενήλικες…
12 ημέρες (κατάφερα και έκανα τη σούμα)-3 μικρά θηριάκια-κλεισμένα στους 4 τοίχους (τον λες και οξύμωρο πολλαπλασιασμό) και όμως έχουν προσαρμοστεί απόλυτα στην πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση και έχουν επιδείξει ανέλπιστη και απρόσμενη ωριμότητα και προσαρμοστικότητα.
Χρειάστηκε μία και μόνη συζήτηση για τον κορωνοιο και τα όσα αντιμετωπίζουμε -η χώρα μας γενικότερα και εμείς ως οικογένεια ειδικότερα- για να αντιληφθούν πλήρως τη σοβαρότητα της κατάστασης και να προσαρμοστούν απόλυτα στα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Ένας και μόνο διάλογος, κατά τον οποίον τους εξηγήσαμε με απλά λόγια τι συμβαίνει και τους λύσαμε όλες τις απορίες, που είχαν δημιουργηθεί και τριγύριζαν στο μυαλουδάκι τους.
Και παρότι στο πρώτο άκουσμα των αρχικών μέτρων, το βασικό μας άγχος ως γονείς ήταν πώς θα το πάρουν τα παιδιά και πώς θα καταφέρουμε να τα προσαρμόσουμε στην νέα πραγματικότητα, μας απέδειξαν περίτρανα πως την προσαρμογή τη θέλουμε τελικά εμείς και όχι αυτά…
•Τα μικρά όχι μόνο δε ζήτησαν να βγουν βόλτα, αλλά μας τόνισαν από μόνα τους πως δε θέλουν ούτε να βγουν, ούτε να συναντήσουν τους φίλους τους, αν δεν φύγει ο ιός!
•Τα μικρά αρκούνται σε μια «έξοδο» στον προαύλιο χώρο της οικοδομής (λιγότερο από όσο βγαίνουν τα σκυλάκια για την ανάγκη τους, δηλαδή) κι αυτό αραιά και που, όταν έχει ήλιο και ερημιά, όπου αν δουν άνθρωπο να πλησιάζει ζητούν από μόνα τους να φύγουμε!
•Τα μικρά δεν γκρίνιαξαν ούτε μια μέρα για τον περιβόητο «εγκλεισμό», που ας μη γελιόμαστε, αν «κοστίζει» σε κάποιον περισσότερο, είναι σίγουρα σε αυτήν την ηλικία, που έχει ανάγκη «από τη φύση της» να βγει στη φύση και να ενωθεί μαζί της…
•Τα μικρά δε θα χρειάζονταν ποτέ να “τιμωρηθούν” με απαγόρευση κυκλοφορίας. Παρότι μικρά δεν έχουν καμία σχέση με “μικρότητες”.
5 και 7 ετών και δείχνουν μεγαλύτερη αντίληψη, σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τους 25 και τους 47 και όλους όσους κυκλοφορούν και αδιαφορούν -κυριολεκτικά και μεταφορικά- θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό τους και τους γύρω τους…
Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Μιλήστε στα παιδιά σας! Εξηγήστε τους. Αντιμετωπίστε τα ως ίσους και θα σας εκπλήξουν με τη στάση τους.
Μάθετέ τους να σέβονται. Μάθετέ τους να σκέφτονται. Μάθετέ τους να συμπεριφέρονται. Από μόνα τους «το έχουν μέσα τους». Από μας χρειάζονται μόνο να τους το καλλιεργήσουμε.
Τα παιδιά είναι το μέλλον τούτης της γης. Είναι γνωστό αυτό. Κι αν τώρα θέσουμε τις σωστές βάσεις, ίσως να μη χρειαστεί οι επόμενες γενιές να τιμωρηθούν…
Ίσως οι κρίσεις του μέλλοντος να αντιμετωπιστούν αλλιώς…
Ή ίσως και να μη γίνουν ποτέ…
Δεύτερη εβδομάδα και συνεχίζουμε…
Μένουμε σπίτι-Μένουμε ασφαλείς-Μένουμε υπεύθυνοι!
