Και ήρθε, λοιπόν, το Σαββατοκύριακο. Οι δύο αυτές μερούλες, που θέλετε και εσείς οι δόλιοι γονείς να βγείτε λίγο από το σπίτι με τα παιδάκια σας.

Και εντάξει, καλοί και οι παιδότοποι, θα πάτε και εκεί δεν το συζητώ. Αλλά, να. Θέλετε και εσείς να πάτε και κάπου αλλού. Κάπου διαφορετικά. Κάπου, που πηγαίνατε και πριν κάνετε παιδιά…

Έτσι για να νιώσετε, ότι δεν άλλαξε και τόσο πολύ η ζωή σας… Κάτι έχει μείνει από τις παλιές σας συνήθειες. Από τις παλιές σας αγάπες. Από αυτό το κάφε, που τόσο σας άρεζε να πηγαίνετε, όταν ήσασταν ελεύθεροι, από εκείνο το εστιατόριο με την τέλεια σαλάτα και τη ζουμερή μπριζόλα, από εκείνο το ζαχαροπλαστείο με το απίστευτο παγωτό…

Και γιατί όχι, άλλωστε. Γιατί να μην μπορείτε να διατηρήσετε αυτά τα αγαπημένα σας στέκια τώρα, που έχετε παιδί και να του τα γνωρίσετε κιόλας, έτσι ώστε να τα απολαμβάνετε πλέον όλοι μαζί σαν οικογένεια;…

Θα σας πως εγώ γιατί… Ακριβώς γιατί έχετε παιδί! Και γιατί ζείτε σε μία εντελώς not kids friendly χώρα!

Τόσα χρόνια δεν το είχατε διαπιστώσει (και γιατί άλλωστε, να το κάνετε). Τώρα, όμως, που γίνατε και εσείς γονείς το νιώθετε στο πετσί σας!

Και δε θα αναφερθώ καν στο θέμα ΄’τσιγάρο’’! (δεν θα αναφερθώ σήμερα, δηλαδή, γιατί επιφυλάσσομαι να το κάνω σε επόμενο άρθρο).

Δεν θα αναφερθώ ούτε στη γενικότερη ανυπαρξία συνθηκών ‘φιλικών σε παιδιά’ (επίσης επιφυλάσσομαι).

Θα αναφερθώ, όμως, σε κάτι τόσο απλό, τόσο –θα έπρεπε τουλάχιστον- βασικό και αυτονόητο και τόσο οικονομικό για να γίνει, που όμως ταυτόχρονα είναι τόσο δυσεύρετο! Την αλλαξιέρα!

Δηλαδή, πείτε μου γιατί θα τρελαθώ. Πόσο δύσκολο είναι για τον εστιάτορα και τον ιδιοκτήτη καφετέριας να βάλει κάπου στο χώρο του μία αλλαξιέρα;;;

Να πεις ότι κοστίζει; Με 20 ευρώ βρίσκεις σε γνωστές αλυσίδες!

Να πεις, ότι σου πιάνει χώρο; Μία γωνίτσα σε μία τουαλέτα χρειάζεται μόνο! Ή μήπως προτιμάς, να σου μετατρέπουν οι πελάτες σε αλλαξιέρα τα τραπέζια και τους καναπέδες (γιατί προφανώς δεν έχουν άλλη επιλογή);;

Που σε τέτοια περίπτωση και έχεις τον φόβο να λερωθούν οι καναπέδες και τα τραπέζια σου και γίνεται η αλλαγή του μωρού μπροστά στον άνθρωπο, που τρώει στο διπλανό τραπέζι (έχει γίνει μπροστά στα μάτια μου), κάτι που προφανώς δεν είναι το πιο ωραίο θέαμα!

Σκέψου, δηλαδή, την ώρα, που τρως τη μακαρονάδα σου να αλλάζουν δίπλα σου τα κακάκια ενός μωρού, όσο χαριτωμένο και αν είναι το μωράκι αυτό! Και δυστυχώς σε τέτοια περίπτωση δε ‘φταίει’ ούτε ο άνθρωπος με τη μακαρονάδα, αλλά σίγουρα ούτε η καημένη μάνα, που ενδεχομένως να νιώθει και την αμηχανία της και να παλεύει να αλλάξει, όσο πιο γρήγορα γίνεται το παιδάκι της, για να μην ‘ενοχλεί’ τον κόσμο (εγώ προσωπικά το έχω πάθει άπειρες φορές).

Και φυσικά, κάπου εδώ είναι και το προφανές, που πρέπει οπωσδήποτε, να τονίσουμε. Πως ακριβώς λόγω αυτής της κατάστασης, όλες οι μανάδες έχουμε εντοπίσει και χαρτογραφήσει στο μυαλό μας, όλα τα μαγαζιά, που έχουν αλλαξιέρα, τα οποία μας φαντάζουν σαν οάση στο γενικότερο χαμό, με αποτέλεσμα να τα επιλέγουμε συνέχεια και να αποτελούν πόλο έλξης οικογενειών!

Και έρχομαι και αναρωτιέμαι και πάλι. Οι μαγαζάτορες δεν το έχουν σκεφτεί αυτό; Δηλαδή θέλουν να μας πουν, πως δίνουν λεφτά για διαφήμιση, για διακόσμηση, για events (και πολύ καλά κάνουν δε λέω) και δεν τους πέρασε ποτέ από το μυαλό, να δώσουν και ένα 20ευρο, για να βάλουν μια αλλαξιέρα στο χώρο τους, ώστε να ‘διαφημιστούν’ άμεσα και αποτελεσματικά διά στόματος από όλες τις μαμάδες-πελάτισσες, που η μία θα το πει στην άλλη, ώστε να αυξήσουν την πελατεία τους;;;

Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει! Και όχι μόνο αυτό! Εμένα προσωπικά, μου έχει τύχει να το επισημάνω σε μαγαζί, στο οποίο συχνάζω εδώ και χρόνια και το οποίο είναι από τα ελάχιστα με kids friendly συμπεριφορά στην πόλη (αναφέρομαι στο ότι έχουν παιδικό μενού και προσφέρουν χαρτί και μαρκαδόρους στα παιδιά, για να ζωγραφίσουν) και οι οποίοι απολογήθηκαν μεν για την ‘παράληψη’ δεν έκαναν όμως τίποτα για αυτό! Ένα χρόνο μετά και ακόμη αλλάζω τα παιδιά μου στον καναπέ!

Αλήθεια θα τρελαθώ. Πείτε μου κι εσείς. Έχετε αντιμετωπίσει ανάλογη κατάσταση; Τι κάνετε για αυτό;