Μπαίνοντας στη Μεγάλη Εβδομάδα και καθώς πλησιάζουμε κάθε μέρα και πιο πολύ στην ημέρα του Πάσχα, βιώνοντας το κλίμα των ημερών, ένα πράγμα τριγυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου… Και δε μπόρεσα να κρατηθώ και να μην το μοιραστώ μαζί σας. Ή καλύτερα μια απορία. Γιατί ορισμένοι βαφτίζετε παιδιά, αν δεν έχετε σκοπό να ασχοληθείτε ποτέ με αυτά;

Και κάπου εδώ να εξηγηθώ, για να μην παρεξηγηθώ…Όλος αυτός ο προβληματισμός μου δεν απορρέει από προσωπική μου εμπειρία. Δεν έχω, δηλαδή, θέμα προσωπικό με τους δικούς μας νονούς και πάλι καλά, δηλαδή, γιατί δε ξέρω πραγματικά πώς θα το είχα διαχειριστεί…

Είναι ιστορίες και περιστατικά, που ακούω από φίλους και συγγενείς, ή που μαθαίνω τυχαία και με κάνουν να κοντεύω να σκάσω και να απορώ για τα αυτονόητα! Γιατί ρε φίλε, είπες “ναι θα βαφτίσω το παιδί σου”, όταν στο ζήτησε ο δικός σου φίλος;

Και μη μου πεις, δεν ήθελα, αλλά ντρεπόμουν, γιατί θα σε μουντζώσω δύο φορές! Τρόποι να αρνηθείς, (αν δε θέλεις ή δε μπορείς) υπάρχουν πολλοί! Και σίγουρα αυτό είναι προτιμότερο από το να πεις ναι και να φανεί, ότι ήθελες να πεις όχι, στο τέλος! Είναι καλύτερο και προτιμότερο για σένα, αλλά κυρίως για τους γονείς του παιδιού και το ίδιο το παιδί!

Και κάπου εδώ να εξηγήσω κάποια βασικά πράγματα, σε όλους εσάς, που δεν έχετε ίσως παιδιά και πήρατε την απόφαση να βαφτίσετε ένα:

Τα παιδιά να ξέρετε δένονται! Τα παιδιά χαρίζουν απλόχερα, αλλά περιμένουν και ανταπόδοση! Σε πράξεις αλλά κυρίως σε συναισθήματα! Μην πάρετε την αγάπη ενός παιδιού, αν δεν είστε άξιοι να την ανταποδώσετε!

Να ξέρετε, επίσης, ότι για τα παιδιά εσείς θα είστε κάτι τελείως ξεχωριστό και μοναδικό! Θα είστε ο ένας! Γιατί πολύ απλά, (ιδιαίτερα αν έχουν αδέρφια) τα παιδιά καθημερινά μοιράζονται! “Μοιράζονται” τη μαμά και τον μπαμπά, μοιράζονται παιχνίδια, ίσως και το δωμάτιό τους, μοιράζονται το θρανιό τους, τα πράγματα του σχολείου και τόσα άλλα…  Ο νονός ή η νονά, όμως,  είναι κάτι μοναδικό, που έχουν μόνο αυτοί!

Και δεν είναι μόνο θέμα “αποκλειστικότητας”.  Ο νονός έχει ένα ξεχωριστό δέσιμο μαζί τους, έτσι κι αλλιώς! Είναι ο πνευματικός τους γονιός, ο γονιός μετά τον γονιό!

Έχετε αντιληφθεί πόσο σημαντικός είστε στα μάτια τους, αλλά και πόση απογοήτευση θα νιώσουν, αν μια μέρα αποφασίσετε να λείψετε από τη ζωή τους;

Έχετε συναίσθηση της υποχρέωσης, που αναλαμβάνετε (όσο κι αν δε μου αρέσει η λέξη υποχρέωση) όταν λέτε, πως θα βαφτίσετε ένα παιδάκι; Είστε σίγουροι, ότι θα τηρήσετε πιστά όλες τις “δεσμεύσεις”, που περικλείει αυτός ο ρόλος;

Γιατί είναι δέσμευση -και απαραίτητη μάλιστα- να είστε εκεί το Πάσχα και να του φέρετε τη λαμπάδα του! Ακόμη και την πιο φτηνή, αν δεν έχετε τη δυνατότητα! Δεν έχει σημασία για το παιδί. Έχει όμως τεράστια σημασία για αυτό “αν ο νονός του το ξέχασε”!

Είναι ακόμη πιο σημαντική δέσμευση, όμως, να είστε παρόντες στη ζωή του όλο το χρόνο και όχι μόνο για τη λαμπάδα κάθε Μεγάλη Εβδομάδα!

Δεν είναι δυνατόν να είσαι νονός και να μην παίρνεις ένα τηλέφωνο το βαφτιστήρι σου! Δεν είναι δυνατόν να είσαι νονός και να μην το επισκέπτεσαι όσο πιο συχνά μπορείς, προσπαθώντας να είσαι παρών στη ζωή του.

Υπάρχουν νονοί, που ζουν στο εξωτερικό και όμως είναι εξαιρετικοί στο “ρόλο” τους. Και υπάρχουν και άλλοι, που μένουν στο άλλο στενό και το παιδί έχει ξεχάσει ακόμη και την όψη τους! Ή που ζουν σε άλλη πόλη και όταν επισκέπτονται τη δική σου, δεν τους περνάει καν από το μυαλό να δουν το παιδί, που βάφτισαν!

Βλέπω την ευτυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο των παιδιών μου, όταν έρχεται ο νονός και η νονά τους, βλέπω τις ζωγραφιές που τους ετοιμάζουν, για να τους δώσουν όταν θα τους δουν, βλέπω πόσο χαίρονται, όταν λέει ο ένας στον άλλο για τον δικό του “νονό” και όταν συζητάνε μεταξύ τους για το πόσο τους αγαπάει και τον αγαπάνε και όσο χαίρομαι, άλλο τόσο θλίβομαι για όσα παιδάκια εκεί έξω δεν το έχουν δυστυχώς αυτό! Και δε το έχουν, όχι γιατί έφταιξαν αυτά. Αλλά γιατί έφταιξε αυτός, που δεν είπε “όχι” όταν έπρεπε!

Και κάπως έτσι θα καταλήξω, ακριβώς όπως άρχισα…

Αγαπητέ φίλε πες όχι!

Μην πεις ναι, θα γίνω νονός, αν δεν το θέλεις πραγματικά!

Μην πεις ναι, αν δεν είσαι κοντά με τους γονείς, γιατί είναι βέβαιο ότι δε θα είσαι κοντά ούτε με το παιδί!

Μην πεις ναι, γιατί φοβόσουν μην παρεξηγηθείς με τους γονείς, γιατί πίστεψέ με, θα καταλήξεις να παρεξηγηθείς περισσότερο!

Μην πεις ναι, αν θέλεις απλά να κουμπαρέψεις! Αν αυτό είναι το θέμα σου, απλά πάντρεψε ένα ζευγάρι! Δέσμευση είναι και αυτή, αλλά αν είσαι “κάφρος” (σόρυ κιόλας, αλλά είσαι αν το κάνεις) και αποφασίσεις να χαθείς μετά το γάμο, θα απογοητεύσεις τουλάχιστον δυο ενήλικες. Και αυτό είναι 1000 φορές προτιμότερο από το να πέσεις στα μάτια ενός παιδιού…

Μην πεις ναι, αν ξέρεις ότι δεν τα πας καλά με τις δεσμεύσεις και γνωρίζεις ακόμη και εσύ ο ίδιος, ότι είσαι αφερέγγυος!

Απλά μην το κάνεις! Πες όχι! Και άσε αυτόν τον ρόλο, για κάποιον, που μπορεί να τον υποστηρίξει. Τόσο απλά…

Καλό Πάσχα με υγεία και σωστή σκέψη σε όλους μας!