Αυτά τα «πλακάτ διαμαρτυρίας» τα έφτιαξαν τα μικρά μου μπομπιράκια (μετά από αρχική ιδέα και υλοποίηση του ζωγράφου της οικογένειας στο κέντρο) και είναι ο καλύτερος «τρόπος»-νομίζω-να υποδεχτούμε τον Δεκέμβρη και να αποχαιρετήσουμε στην ουσία τον τελευταίο μήνα του επεισοδιακού-αν μη τι άλλο-2020…
Η γη μας θλιμμένη, με μια μάσκα στο στόμα, μπουκάλια με αντισηπτικό να επιτίθενται σε κορωνοϊούς, το σύνθημα «κάτω ο κορωνοϊός» ως «θέμα» της πρωτότυπης «διαδήλωσης» και μία από αυτές τις στιγμές, που τα λόγια «παγώνουν», λίγο πριν βγουν από το στόμα…
Αυτές τις στιγμές, που χάνεις τη μιλιά σου, μπροστά στα ανθρωπάκια, που εσύ δημιούργησες και τους «χάρισες» τη φωνή…
Τις στιγμές, που εκπλήσσεσαι-για άλλη μια φορά-από τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, την τόσο ευρεία αντίληψή τους, αλλά και τη σοβαρότητα που επιδεικνύουν κόντρα στην «ελαφρότητα» των μεγάλων…
Τις στιγμές, που φουσκώνεις από περηφάνια, αισιοδοξία, αλλά και ελπίδα για το μέλλον…
Γιατί δε γίνεται το μέλλον να μην είναι όμορφο, παιδιά… Όχι, όταν θα έχει τα δικά μας παιδιά «μέσα» του…
Καλό και ήρεμο μήνα σε όλους μας!
Η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα-και το πολυαναμενόμενο 2021 μόλις ξεκίνησε…
