Υπάρχει πιο αγαπημένη λέξη από το καλοκαίρι; Και στην πρώτη θέση να μην την κατατάξετε, είμαι σίγουρη, πως θα βρίσκεται τουλάχιστον ανάμεσα στο top 5 εκείνων των λατρεμένων λέξεων, που σας φέρνουν αγαλλίαση και ευτυχία και μόνο στη σκέψη τους… Και πώς να μη συμβεί, άλλωστε, αυτό; Αφού το καλοκαίρι δεν είναι απλά λέξη… Είναι συναίσθημα…

Πώς με έπιασε αυτή η μούρλα με το καλοκαίρι στα καλά καθούμενα; Ίσως, που άρχισε η δροσούλα και οι παραλίες σιγά σιγά αδειάζουν…αν δεν άδειασαν ακόμη! Ίσως γιατί με έπιασε η φθινοπωρινή μελαγχολία…Ίσως γιατί, μέσα σε όλα, θυμήθηκα, πως το αγαπημένο μου κορίτσι και φίλη blogger, Αθανασία, από το Creations with Fantasy, με είχε καλέσει σε ένα ακόμη από τα αγαπημένα μας διαδικτυακά challenges, ρωτώντας με τι σημαίνει για μένα καλοκαίρι… Και φυσικά το είχα ξεχάσει. Και το θυμήθηκα ξαφνικά σήμερα…Και κάπως έτσι πήρα τον υπολογιστή στα πόδια και κάθισα να γράψω. Μα πριν από όλα να σκεφτώ….Άραγε, τι είναι για μένα καλοκαίρι;

Με μια πρώτη πρώτη «προσέγγιση του θέματος» (τα χούγια της έκθεσης και των άρθρων με ακολουθούν παντού, τι να κάνω; Δικαιολογήστε με!Χαχα) το καλοκαίρι για μένα χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: 1) στην κατηγορία «διακοπές προ παιδιών» 2) στην κατηγορία «διακοπές μετά παιδιών» και στην 3) κατηγορία «γενικό feeling»!

Ας ξεκινήσω,  όμως, από το τέλος…

1. Γενικό feeling καλοκαιριού– όλα αυτά, που σου έρχονται στο μυαλό, δηλαδή, όταν ακούς τη λέξη καλοκαίρι! Για μένα αυτά είναι η μυρωδιά της θάλασσας! Αυτή η μυρωδιά, που τόσο λατρεύω και δε χορταίνω με τίποτα. Τη μυρωδιά της θάλασσας την αγαπώ όλο το χρόνο, φυσικά, αλλά το καλοκαίρι, βρε παιδί μου, σαν να γίνεται ακόμη πιο «τραβηχτική», ακόμη πιο εθιστική και λατρεμένη! Η μυρωδιά του αντηλιακού με άρωμα καρύδα! Απλά τρελαίνομαι! Ο ήλιος. Το αεράκι στην παραλία. Οι βουτιές. Το κολύμπι. Τα ηλιοβασιλέματα. Το αυγουστιάτικο φεγγάρι. Τα παγωτά. Το καρπούζι στο μπαλκόνι. Ο ύπνος με ανοιχτά παράθυρα. Οι παρέες των 18χρονων, που περνάνε τραγουδώντας κάτω από το σπίτι σου. Τα καλοκαιρινά τραγούδια. Το μαυρισμένο δέρμα. Τα αεράτα ρούχα και τα αγαπημένα μας σανδαλάκια. Πριν και πάνω από όλα όμως… η ξενοιασιά. Η αίσθηση, ότι ο χρόνος και τα προβλήματα σταματάνε.

2)  Διακοπές προ παιδιών. Εδώ τι να πρωτογράψεις και από πού να πρωτοξεκινήσεις. Από τις πρώτες σου διακοπές με φίλους, όταν τελείωσες το σχολείο; Από τα μονοήμερα μπάνια με την παρέα σου, που κατέληγαν σχεδόν πάντα σε Σαββατοκύριακο στη Χαλκιδική; Από τα κοκτέιλ στην παραλία; Τα πάρτυ στην άμμο, τα πιο ξέφρενα ξενύχτια (γιατί όπως και να το κάνουμε σαν τα καλοκαιρινά ξενύχτια απλά δεν έχει!) από τα γυαλιά ηλίου, που παίρναμε μαζί μας το βράδυ, γιατί ξέραμε, ότι θα μας πιάσει το πρωί; Τις βόλτες στα σοκάκια του νησιού; Τα ουζάκια στα ταβερνάκια πάλι με παρέα, στα οποία έχεις κάτσει τόσες ώρες, με αποτέλεσμα, να ξαναπαραγγέλνεις κάπου στα μεσάνυχτα; Ή τα βραδινά μπάνια στη θάλασσα, που τόσο λατρεύω;

3) Και περνάμε στην τελευταία κατηγορία. Διακοπές μετά παιδιών! Ειδικά, αν έχεις διαβάσει τις δύο πρώτες κατηγορίες και ειδικά αν δεν έχεις παιδιά (και παρ’ολα αυτά με διαβάζεις 🙂 ), θα σκεφτείς το πιθανότερο…εντάξει. Απλά «ξενέρωμα»! Γιατί, πού να απολαύσεις ουζάκια και κοκτειλάκια και βραδινά μπανάκια και ξενύχτια με καλοκαιρινά φεγγάρια μαζί με παιδιά; Και έχεις δίκιο. Δε θα απολαύσεις τίποτα από αυτά! Αλλά μαζί τους θα απολαύσεις άλλα πράγματα.

Το πρώτο τους μπάνιο στη θάλασσα και τα πατουσάκια τους, που χτυπιούνται από χαρά, όταν αγγίξουν το νερό. Τις αγκαλιές κάτω από το νερό. Τα μπουγέλα με νεροπίστολα στην παραλία. Τις κοκορομαχίες τους πάνω στις πλάτες των μπαμπάδων! Μαζί τους θα μετρήσεις ξανά μπάνια και παγωτά μετά από (ας μην πούμε καλύτερα) πόσα χρόνια! Μαζί τους θα ξαναφάς λουκουμά και καλαμπόκι στην παραλία. Θα κάνεις κάστρα στην άμμο, αλλά και αμμόλουτρα! Θα τα αφήσεις να σε θάψουν ολόκληρο στην άμμο, αφήνοντας έξω μόνο το κεφάλι και θα το διασκεδάσεις τόσο μα τόσο πολύ! Θα κάνεις θαλάσσιο ποδήλατο και βουτιές από προβλήτες. Θα μαζέψεις κοχύλια και βότσαλα και θα τα κάνεις συλλογή σε βάζα. Θα ενθουσιαστείς βλέποντας τα ψάρια με τη μάσκα. Θα δροσιστείς με φρουτάκια στην παραλία, τα οποία κουβάλησες για τα παιδιά, γιατί αλλιώς σιγά μην έφερνες μόνος σου και να σε κοιτάνε οι άλλοι! Μπορεί να μην πιεις κοκτειλάρες (ή έστω να μην πιεις όσες θα ήθελες), αλλά μόνο το νερό, που θα πιεις μετά το παιχνίδι στη θάλασσα θα σου φανεί τόσο δροσερό και τόσο απολαυστικό! Θα δεις την ευτυχία ζωγραφισμένη στα μάτια των παιδιών σου και θα νιώσεις αυτόματα και εσύ ευτυχισμένος. Θα γελάσεις με την ψυχή σου και θα χαμογελάσεις με όλη την έννοια της λέξης. Και όλα αυτά; Γιατί πολύ απλά θα γίνεις και εσύ παιδί! Όχι, ότι το παιδί έφυγε ποτέ από μέσα μας. Απλά ξαφνικά θα καταλάβεις, πως τόσα χρόνια απλά το κρύβαμε… Και μόλις το ελευθερώσεις ξανά, θα νιώσεις ελεύθερος και εσύ.

Και τελικά εκεί καταλήγω… Πως καλοκαίρι για μένα αγαπημένη μου Αθανασία και φίλες μου θα πει αυτή και μόνο η λέξη…ελευθερία! 

Καλό μας φθινόπωρο! Και του χρόνου με ακόμη πιο ξένοιαστες και…ελεύθερες διακοπές για όλους μας!