Όλα είναι θέμα χρόνου. Σωστής στιγμής. Timing βρε παιδί μου, όπως το λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι! Όλα. Από το πιο απλό και το πιο εύκολο μέχρι το πιο σημαντικό. Τίποτα δεν θα καταφέρεις, αν δεν περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. Και αυτό το έχω εμπεδώσει σε πολλά περιστατικά στη ζωή μου, αλλά το κατάλαβα για ακόμη μια φορά φέτος το καλοκαίρι… καταφέρνοντας κάτι, που προσπαθώ εδώ και ένα χρόνο! Το κόψιμο της πάνας στα διδυμάκια μου! Και καταφέρνοντάς το τόσο εύκολα…που ακόμη δυσκολεύομαι να το πιστέψω!
Όλα ξεκίνησαν πέρσι τέτοια εποχή… Τα αγοράκια μου είχαν ήδη κλείσει τα δύο τους χρόνια και καθώς μπήκε και το καλοκαιράκι, είπα κι εγώ να ξεκινήσω δειλά δειλά την εκπαίδευση της τουαλέτας! Στο σημείο αυτό να πω, βέβαια, πως ήμουν επηρεασμένη από το πρώτο μου παιδί, την κορούλα μου, που έκοψε την πάνα από μόνη της στα 2.5 χρόνια μέσα σε μόλις μία εβδομάδα! Μέγα λάθος! Κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με το άλλο, ούτε ακόμη με το αδερφάκι του! Και τώρα πλέον το εμπέδωσα και αυτό!
Θεωρώντας, λοιπόν, κι εγώ πως και με τα αγόρια κάπως έτσι θα πήγαινε το πράγμα, είπα να ξεκινήσω να τους βάζω στο κλίμα… Όπως έγραψα και σε παλιότερο κείμενό μου, κατάφερα το απόλυτο τίποτα! Μηδέν! Τζίφος, πώς το λένε;… Τι να κάνω κι εγώ, το άφησα το πράγμα, σκέφτηκα μικροί είναι μωρέ και μιας και ήρθε και πάλι ο χειμώνας, το ξεχάσαμε εντελώς!
Όταν λέω, βέβαια, εντελώς εννοώ πρακτικά, γιατί «στο μιλητό» το πάλευα η κακομοίρα να τους συνηθίζω στην ιδέα και να τους εξηγώ το πόσο ωραία θα είναι, όταν θα ξεφορτωθούν αυτή τη φουσκωτή πάνα, που τους ζεσταίνει και τι ωραία βρακάκια θα αγοράσουμε και πόσο πιο μεγάλοι θα είναι, όταν πηγαίνουν στην τουαλέτα, σαν την αδερφή τους και όλα αυτά τα γνωστά….αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο! Ο τοίχος…τοίχος! Έπαιρνα, μάλιστα και ωραιότατες απαντήσεις τύπου «εμένα μου αρέσει η πάνα μου», «την αγαπώ» και άλλα τέτοια όμορφα!
Και τώρα σκεφτείτε όλα αυτά, όχι από ένα παιδί, αλλά από δύο! Δίδυμα! Που το ένα επηρεάζει το άλλο και μαζί κάνουν ένα αχτύπητο ντουέτο, που ούτε ο Iron Man να είσαι, μαζί με τους Avengers (όχι μόνος) πάλι δε μπορείς να τους αντιμετωπίσεις!
Για να μη σας κουράζω άλλο…με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο φετινό καλοκαίρι! Η στάση τους και το πείσμα τους ίδιο και απαράλλαχτο! Και μένα να με λούζει κρύος ιδρώτας γιατί μέσα σε όλα τα αρνητικά (1.πόσο θα τη φοράνε ακόμη; 3μιση κοντεύουν! 2. Με τόση ζέστη θα σκάσουν με την πάνα όλη μέρα 3. Με τη ζέστη και την πάνα όχι μόνο σκάνε αυτοί, αλλά «σκάνε» και σπυράκια και κοκκινίλες) και τόσα άλλα, το κυριότερο πρόβλημα μου να είναι τι θα γίνει με το σχολείο! Γιατί πέρσι πήγαιναν στον παιδικό και όλα καλά όλα ωραία με την πάνα, αλλά φέτος στα προνήπια, θα πρέπει να έχουν «καθαρίσει»! Αλλιώς δεν τους παίρνουν! Απλά τα πράγματα!
Τα έβαλα, που λέτε κάτω και είπα και εγώ το ιστορικό: Ή ταν ή επί τας! Το πήρα απόφαση, τους πιάνω μια μέρα και τους λέω: αύριο το πρωί θα φορέσουμε βρακάκι! Όχι αυτοί, ναι εγώ! Ανυποχώρητοι και οι δύο. Ή μάλλον και οι τρεις! Κυρίως, όμως, εγώ! Μία που το είπα, μία που το έκανα! Πάω κατευθείαν τους αγοράζω βρακάκια με τους αγαπημένους τους σούπερ ήρωες και την άλλη μέρα το πρωί τους τα φοράω!
Το αποτέλεσμα; Μίρλισαν λίγο, αλλά τα φόρεσαν και το ευχαριστήθηκαν κιόλας! Και με τα όμορφα σχέδια τρελάθηκαν και πήρε και το δερματάκι τους αέρα! Δροσίστηκαν! Ηρέμησαν τα παιδάκια μου! Και το καλύτερο; Όλη η ταλαιπωρία μου κράτησε μόλις δυο μέρες! Με κάνανε χάλια για δυο μέρες (τσίσα και κακάκια παντού, σε πατώματα, καρέκλες και πολυθρόνες) αλλά την τρίτη μέρα τέλος όλα! Όχι μόνο δεν ξαναλερώθηκαν, αλλά μέσα σε μια βδομάδα μόνο κόψαμε και τη βραδινή πάνα! Μάλιστα οι ίδιοι το ζήτησαν! Δεν ήθελαν να ξαναφορέσουν πάνα με τίποτα! Και «ατυχήματα»; ! Τέλος! Τόσο, που ακόμη και τώρα που σας γράφω δυσκολεύομαι και η ίδια να το πιστέψω!
Γιατί τα έκοψαν όλα μαχαίρι; Γιατί πολύ απλά τα παιδιά ήταν έτοιμα! Από άποψη ηλικίας και δυνατότητας ελέγχου των οργάνων τους, εννοώ. Απλά δεν έκαναν το πρώτο βήμα. Είτε από πείσμα, είτε από φόβο, είτε από συνήθεια, είτε από χίλια δύο… Αυτό, λοιπόν, εννοώ, όταν γράφω στην αρχή ότι όλα είναι θέμα σωστής στιγμής και απόφασης. Ήταν η σωστή στιγμή για τα μικρά μου, γιατί ήταν έτοιμα για να το κάνουν, απλά ήθελαν την παρότρυνση… Και ήταν και η σωστή στιγμή και για μένα, γιατί πολύ απλά το πήρα απόφαση!
Και όταν λέω το πήρα απόφαση, εννοώ μόνη μου! Δε μου το επέβαλε κάποιος άλλος (είτε αυτός είναι το σχολείο, είτε μια γιαγιά, είτε μια φίλη από αυτές που σχολιάζουν τα πάντα και είναι οι πρώτες, που θα χωθούν και θα έχουν άποψη για να σου πετάξουν ‘καλά ακόμη δεν καθάρισαν αυτοί; Τι κάνεις;)!
Δε μου το επέβαλε ούτε ακόμη ακόμη ο ίδιος μου ο άντρας!Γιατί, μη γελιόμαστε κορίτσια, όσο υποστηρικτικός και αν είναι ο μπαμπάς, όσα και αν γνωρίζει για το καλό του παιδιού μας, το βάρος στο μεγάλωμα των παιδιών πέφτει πάντα πάνω στη μαμά! Και σας το λέω εγώ, που ο σύζυγός μου είναι παιδίατρος! Ναι θα με συμβουλέψει, ναι θα μου πει τι να κάνω, αλλά εγώ και μόνο εγώ ξέρω τις δικές μου αντοχές! Και φυσικά θα μου δώσει συμβουλές, όπως δίνει και στις υπόλοιπες μαμάδες. Ειδικά στο θέμα της διακοπής της πάνας, έγραψε μάλιστα και ένα ωραιότατο κείμενο, το οποίο με βοήθησε πολύ και μπορείτε να το δείτε εδώ
Ωστόσο, αν εγώ είμαι τόσο κουρασμένη, που δεν μπορώ να αντέξω τη διαδικασία διακοπής της πάνας και την επακόλουθη ταλαιπωρία και τα τσίσα παντού, που θα έχω για το πρώτο διάστημα, ας ξεκουραστώ για λίγο καιρό και ας το κάνω όταν μπορώ εγώ! Αλλά να το κάνω σωστά! Γιατί αυτό είναι, που μετράει!
Κακά τα ψέμματα. Εμείς είμαστε αυτές, που αναθρέφουμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά 24 ώρες το 24ωρο χωρίς ρεπό και αργίες! Εμείς ξενυχτάμε (κυρίως), εμείς αλλάζουμε τη ζωή μας 100% σε σχέση με το πώς ήταν πριν αποκτήσουμε παιδιά!
Εμείς, λοιπόν, είμαστε και αυτές, που θα βάλουμε όρια και θα πούμε «τώρα μπορώ να κόψω την πάνα», «τώρα την πιπίλα», «τώρα το θηλασμό» ή το ό,τιδήποτε!
Για αυτό κορίτσια η συμβουλή μου είναι μία! Μην ακούτε κανέναν! Ακούστε το παιδάκι σας και τον εαυτό σας (και τον παδιάτρό σας φυσικά 🙂 ) χαλαρώστε και όλα θα γίνουν…όταν το πάρετε εσείς απόφαση!
Περιμένω δικά σας σχόλια και συμβουλές, για το πώς κόψατε εσείς την πάνα, μήπως βοηθήσουμε και άλλες μανούλες!
Φιλιά! Και… #nomorediapers Χαχα!
Εμείς λοιπόν (2 ετών και 3 μηνών ο γιος μου) ξεκινήσαμε με τις ζέστες φέτος. Είχαμε κάνει και κάτι κουβέντες 2 μήνες τώρα σαν προετοιμασία (που μάλλον δεν του έκανε και πολύ καλό, καθώς εκεί που έλεγε τα κακά, έπαψε και να τα λέει!). Ξεκινώ βάζοντας του βρακάκι παντού, εντός κι εκτός σπιτιού. Του δείχνω τα τί και τα πώς. Όμως ο ίδιος αντίσταση. Και κάποιες φορές, κλάμα, που δεν προλάβαινε να τα πει. Πολλές φορές μου τα είπε όταν τα έκανε ή αμέσως μετά.
Μια μέρα (μετά από σχεδόν 2 εβδομάδες προσπάθεια, η οποία προσπάθεια ήταν μόνο από τη μεριά της επίμονης αλλά και εργαζόμενης μαμάς) απλά τον αγκάλιασα και του είπα πως δε πειράζει, δεν έγινε και τίποτα, εγώ σε αγαπώ όπως και να έχει. Συνέχισα με το να τον ρωτώ, πότε θέλει βρακάκι και πότε πάνα.
Μετά από 2-3 μέρες απλά ήθελε βρακάκι και άρχισε μάλιστα την ίδια μέρα να κάνει κακά και τσίσα στη λεκάνη (ποτέ δεν έκατσε στο γιογιό). Τώρα είμαστε στη φάση που φορά πάνα μόνο στο βραδυνό ύπνο όμως κι εκεί του το ζητώ εγώ να τη φορέσει.. Πιστεύεω πως είναι πια θέμα ημερών να κοπεί εντελώς!
καλά έκανες και δεν τον πίεσες. το σημαντικότερο, πιστεύω, είναι να είναι έτοιμο το παιδάκι. ειδάλλως θα φέρνει αντίδραση και έτσι ταλαιπωρείται και αυτό και η μαμά. καλή επιτυχία από εδώ και στο εξής! 🙂
Ο μικρος μου ειναι 2.5…απο την αρχη του καλοκαιριου ξεκινησα την προσπαθεια κ ακομα παλευω.ενω με το που ξυπνησει το πρωι την βγαζει μονος του την πανα κ θελει να ειναι γυμνος στο σπιτι…τις μισες μερες το λεει οτι θελει κακά η τσισα κ τρεχουμε στο γιογιο…τις αλλες μισες δεν το λεει παρα μονο αφου το κανει…εν τω μεταξυ μαλλον μπερδευεται γιατι οταν βγαινουμε για 2 με 3 ωρες το πρωι κ το ιδιο το σπογευμα του φοραω πανα.κ ρωτω εγω…κυρια Γαληνου…πρεπει να καθησω συνεχόμενα μια βδομάδα σπιτι;εσεις ετσι κανατε; μου ειναι δυσκολο…τι πρεπει να κανω;
Αφού ξεκίνησε το μικρό τη διαδικασία της τουαλέτας, αυτό είναι ένα καλό πρώτο βήμα. Γνώμη μου είναι, ότι αφού ξεκινήσατε τη διακοπή της πάνας, να την κάνετε ολοκληρωτικά. Δηλαδή, μην του φοράς λίγες ώρες βρακάκι και μετά ξανά πάνα, όπως λες και εσύ για λίγες ώρες, γιατι προκαλείς σύγχυση στο παιδί. Αφήσέ τον μόνο με βρακάκι! Στο λέω γιατί και εγώ από φόβο. μήπως έχουμε ατύχημα, τις πρώτες μέρες που πήγα να κόψω την πάνα τους τη φορούσα πάλι στη βόλτα και παρατήρησα, ότι όσο τη φοράνε συνεχίζουν να τα κάνουν πάνω τους. Ισως από συνήθεια, ίσως από ευκολία. Οπότε και εγώ την έκοψα τελείως και άρχισαν να μου ζητάνε τσίσα! Από την πρώτη φορά, που βγήκαμε στο πάρκο με βρακάκι ζήτησαν τσίσα και δεν είχαμε κανένα ατύχημα! Και να έχεις κανένα ατυχηματάκι, πάντως, μη σε πτοήσει. Μη ξεχνάς, πως ο δικός σου είναι 2,5 και τα δικά μου 3! Είστε σε πολύ καλό δρόμο!
Και όχι! Εννοείται δε χρειάζεται να καθίσεις σπίτι! Εμένα και παιδικό, που πήγαιναν τα παιδιά, τους πήγα κανονικά απλά με βρακάκι! Οπως μου είπαν και οι ίδιοι, και αυτοί οφείλουν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα, που εφαρμόζω εγώ στο σπίτι! Το πρόγραμμά σου κανονικά, λοιπόν και καλή επιτυχία!!
Μπραβο Σάς κ μπράβο στης αντοχές τις κάθε μιας μανουλαςς!!! Κ μειςς Τελικά τα καταφέραμε πράμΑ που ούτε εγώ πέννα ολοι μ έλεγαν γειτονοι φίλοι συγγενείς παιδίατρος κ Ο άντρας μ είναι πολύ μικρός 20 μηνών ο μικρός τώρα ήμαστε 23μηνων! Λέω όχι θέλω εγώ θα προσπαθήσω αφού τν έβλεπα ότι ήθελε ο ίδιος είχε ενδιαφερον για τη τουαλέτα κ λοιπόν του πήρα ένα καθισματακι τουαλέτας κ ξετρελαθηκε πήγαινε μόνος τ απ τν Πρώτη μέρα κ από ατυχηματα μετρημεναα όταν ξεχνιοταν κ επεζε με άλλα παιδάκια σπίτι Κανά δυο φορές εχει μάθει να κρατιετε κ να μη τα κάνει αμεσως όπως Κ τα κακακια αμέσως κ τη μεσημεριανή κόψαμε αμέσως κατουρηθηκε τα δύο πρώτα μεσημέρια από κει κ πέρα τέλος σηκώνετε κατουραει κ ξανακοιματε όπως κ το βράδυ στα τελευταία αλλά όχι κάθε φορα αλλά ούτε εγώ μπορώ να πω ότι ζοριστηκα ευτυχώς τελικα! Αυταα από μένα εύχομαι σε όλες τις μανούλες Καλή υπομονη κ όλα έρχονται μόνα τους <3
Μάνα μου έδωσες κουράγιο και χθες βγάλαμε και την βραδινή πάνα! το παιδί ήθελε βρακάκι και γω επέμενα με την πάνα… γιατί? αφού η μικρή εδώ και μια βδομάδα που βάλαμε βρακάκι δεν βρέχει την πάνα της το βράδυ! υπάρχει θέμα βέβαια με τα κακάκια που δεν θέλει επ’ουδενί νατα κάνει στο γιογιό παρά μόνο στην πάνα… τέσπα.. το παλεύουμε! με..αγωνιστικούς χαιρετισμούς μια μάνα από τον αγώνα με την πάνα!
ΜΕ ΤΟΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΕΙΝΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΝΑ,ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΑΛΙΜΠΑΝΑΚΟ,ΟΝΟΜΑΤΙ ΑΝΤΩΝΗ….
ΗΡΘΕ ΠΟΥ ΛΕΤΕ Η ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΝΕΡΑΙΔΑ….ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 16 ΜΗΝΩΝ!!!!
Η ΙΔΙΑ ΝΕΡΑΙΔΑ,ΗΡΘΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΑΖΕΨΕ ΤΑ ΜΠΙΜΠΙΛΙΝΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΥΑΜΕ ΣΤΑ 3(ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΙΛΕΣ ΟΛΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ) ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΕΙΝΑ ΒΑΛΑΜΕ ΤΟ ΒΡΑΚΑΚΙ!!!!!ΕΙΧΑΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ,ΑΛΛΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣ,ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΕΦΕΡΝΕ!!!ΕΞΑΓΟΡΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΗ ΑΛΛΑ ΟΟΟΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΛΩ ΣΤΟ ΓΙΟ ΓΙΟ, ΜΑΥΡΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΟΥ!!!!
ΓΚΡΙΝΙΑΑΑ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ!!!ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΓΙΑ ΑΓΟΡΙ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΕΚΟΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΡΑΔΥΝΗ!
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ,ΤΟ ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕ!ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΙΣ ΔΟΛΙΕΣ ΜΑΝΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ!