Αχ αυτά τα διδυμάκια. Από την πρώτη στιγμή, που αντιλαμβάνεσαι την «παρουσία» τους, από τον πρώτο υπέρηχο ακόμη, σε γεμίζουν προβληματισμούς, που σε συντροφεύουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Έναν από τους συνηθέστερους θα θίξω εγώ σήμερα, γιατί είναι αυτός, που βιώνω εγώ το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Παιδικός σταθμός. Μπαίνουν στην ίδια τάξη ή όχι; Και αν: μπουν (γιατί σε τόσο μικρές ηλικίες συνήθως δεν υπάρχουν καν δύο τάξεις), ενισχύεις την παρέα μεταξύ τους ή φροντίζεις να ανεξαρτητοποιηθούν από τώρα;
Επίσης, τι κάνεις όταν αρρωστήσει το ένα; Στέλνεις το άλλο στο σχολείο ή όχι;
Για να είμαι ειλικρινής, παρότι η δική μου άποψη είναι ότι πρόκειται για δύο ξεχωριστές προσωπικότητες και δύο διαφορετικά παιδιά και φροντίζω να διασφαλίζω τη διαφορετικότητά τους (δεν τους ντύνω πχ ποτέ με τα ίδια ρούχα, αλλά ρωτάω τον καθένα τι θέλει να φορέσει) στην περίπτωση του παιδικού σταθμού ‘’κάνω λίγο πίσω’’ και ενισχύω λίγο παραπάνω το ‘διδυμοδέσιμο’!
Με άλλα λόγια, προς το παρόν τουλάχιστον, τους έχω τοποθετήσει στην ίδια τάξη και δεν έχει μέχρι στιγμής βρεθεί ανάγκη να στείλω τον έναν χωρίς τον άλλο.
Τι θα γίνει μέσα στο χειμώνα, που είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αρρωστήσουν σε ξεχωριστά χρονικά διαστήματα; Θα δείξει…
Εσείς τι έχετε κάνει σε αυτήν την περίπτωση με τα διδυμάκια σας;
