Μπορεί να πέρασαν σχεδόν 9 μήνες στην ίδια κοιλίτσα, μπορεί να έχουν την ίδια μαμά, τον ίδιο μπαμπά, την ίδια αδερφούλα (στη δική μας περίπτωση), ακόμη και το ίδιο δωμάτιο, δε σημαίνει όμως αυτό, ότι έχουν και τον ίδιο χαρακτήρα!

Τα διδυμάκια, όσο και αν μας δυσκολεύει πολλές φορές να το αντιληφθούμε πλήρως, είναι στην ουσία δύο εντελώς διαφορετικά παιδάκια. Ακόμη και να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό εξωτερικά, μπορεί εσωτερικά να είναι ο ένας ‘άσπρο’ και ο άλλος ‘μαύρο’!

Φανταστείτε τι γίνεται στη δική μας περίπτωση, που δεν μοιάζουν και καθόλου εξωτερικά! Όχι απλά δεν μοιάζουν σα δίδυμα, αλλά ούτε σαν αδέρφια! Δε φαντάζεστε, πόσες φορές με έχουν ρωτήσει, αν είναι όντως αδέρφια! Μιλάμε για καμία σχέση ο ένας με τον άλλο! Ο ένας ξανθός, ψηλός και γεροδεμένος, ο άλλος μελαχρινός, πιο κοντούλης και μικροκαμωμένος!

Όσο, όμως, διαφέρουν εξωτερικά, άλλο τόσο και περισσότερο μη σας πω διαφέρουν στο χαρακτήρα! Ο ένας σοβαρός και πιο μετρημένος, ο άλλος τσαχπίνης και ‘καταγκιοζάκος’, που κάνει όλη μέρα γκριμάτσες!

Στα γούστα τους; Ούτε εκεί ταιριάζουν! Ο ένας αγαπάει τις κατασκευές, τη ζωγραφική, τις δημιουργικές ασχολίες γενικότερα, ο άλλος είναι της φασαρίας! Τρελαίνεται για μπάλες, αυτοκινητάκια και ό,τι κάνει θόρυβο!

Στη συμπεριφορά τους απέναντί μου; Πάλι καμία σχέση! Ο ένας είναι σκέτος ‘στρίντζος’! Από την κοιλιά με είχε τρελάνει στις κλωτσιές και όταν γεννήθηκε ήταν νύχτες, που με έφτασε να αγγίξω την παράνοια με τα κλάμματά του χωρίς λόγο και αιτία!

Και συνεχίζει έτσι ακόμη και σήμερα! Αν αποφασίσει να στραβώσει, άστο! Μας ακούει όλη η γειτονιά με τις τσιρίδες του και αλίμονο σε όποιον έχει να κάνει μαζί του! Στα ‘καλά’ του, όμως, είναι πιο υπάκουος, πιο συγκαταβατικός και μπορείς πιο εύκολα να συνεννοηθείς μαζί του και να κάνει αυτό, που θέλεις, αρκεί βέβαια να του παραθέσεις ένα λογικό και πειστικό επιχείρημα (έχω κάνει παιδιά με προσωπικότητα, όχι αστεία, χαχα)!

Ο δεύτερος, από την άλλη, είναι ακριβώς το αντίθετο! ‘Κρίσεις’ δεν παθαίνει, ούτε θα τον ακούσεις να τσιρίζει αναίτια. Στην κοιλιά δεν κλωτσούσε καν, σε βαθμό να ανησυχούμε με τον γυναικολόγο, αν είναι καλά! Σαν μωρό ήταν το τέλειο μωρό! Δεν έκλαιγε, δε φώναζε, καμία σχέση δηλαδή με τον αδερφό του!

Από τη στιγμή, όμως, που άρχισε να μεγαλώνει άρχισε και αυτός τις ‘κόνξες’! Ωστόσο, αν είναι να τσιρίξει, θα είναι πάντα με αιτία. Και εκεί είναι η διαφορά τους. Μπορεί η αιτία για μένα να είναι παράλογη (του έδωσα για παράδειγμα να φάει με μπλε και όχι με πράσινο κουτάλι!) για αυτόν όμως είναι απόλυτα λογική και είναι ικανός, για να γίνει το δικό του, να ξεσηκώσει το οικοδομικό τετράγωνο! Επίσης είναι μεγάλος αντιρρησίας και αρκετά απείθαρχο παιδί (καμία σχέση δηλαδή με τα άλλα δύο παιδιά μου-μα κανένα να μη μοιάζει με κανένα πια;-) και αν θέλει κάτι, θα σε σκάσει μέχρι να περάσει το δικό του! Να υπακούσει; Ούτε καν! Σε αυτόν δεν πιάνουν καν τα επιχειρήματα. Τζάμπα ξοδεύω το χρόνο μου!

Με άλλα λόγια; Η μέρα με την νύχτα! Και όσο κάθομαι και τους παρακολουθώ, μου φαίνεται ότι όσο μεγαλώνουν τόσο περισσότερο διαφέρουν….

Στο μόνο πράγμα, που μοιάζουνε; Στο ότι είναι και οι δύο μαμάκηδες! Όλη μέρα τσακώνονται ποιόν αγαπάω πιο πολύ και ποιόν θα πρωτοπάρω αγκαλιά και φυσικά η δόλια χαζομάνα καταλήγω να λιώνω ακόμη περισσότερο, να με τουμπάρουν για άλλη μια φορά και να τους κάνω όλα τα χατίρια! Χαχα!

Εσάς διδυμομανούλες πώς είναι τα διδυμάκια σας; Βλέπετε περισσότερες διαφορές ή ομοιότητες μεταξύ τους;