Όταν μια μανούλα έχει διδυμάκια, ξέρει πως πρόκειται για μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή κατηγορία παιδιών. Ακόμη κι αν έχεις και άλλο παιδάκι εκτός από τα διδυμάκια (όπως εγώ) ξέρεις, πως τα δίδυμα έχουν μεταξύ τους ένα ιδιαίτερο δέσιμο!
Και αυτό το δέσιμο είναι κάτι μαγικό! Όπως όλα τα μαγικά, όμως, χρειάζεται ξεχωριστή αντιμετώπιση!
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, τα διδυμάκια είναι μαθημένα να είναι συνέχεια μαζί. Μαζί στην κοιλίτσα, μαζί (συνήθως) στο παιδικό δωμάτιο, μαζί στο σχολείο μαζί παντού. Πρόκειται, όμως, για δύο εντελώς διαφορετικά παιδάκια, δύο ξεχωριστές προσωπικότητες και όλο αυτό το ‘μαζί’ ίσως μας κάνει να το ξεχνάμε αυτό…
Τι πρέπει να κάνουμε; Να ‘τοποθετήσουμε στο μυαλό μας’ ένα ξυπνητήρι, που θα μας αφυπνίζει κάθε λίγο και λιγάκι! Να θυμόμαστε συνέχεια αυτό ακριβώς. Πως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά παιδάκια! (Έτσι και αλλιώς τα δίδυμα έχουν συνήθως εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα). Και πως έτσι (σαν διαφορετικά παιδάκια) πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε, φροντίζοντας να τους εξασφαλίζουμε χρόνο μαζί, αλλά να τους αφιερώνουμε και ποιοτικό χρόνο ξεχωριστά!
Προσωπικά εγώ πολλές φορές, (όταν έχω βέβαια τη δυνατότητα, για παράδειγμα, όταν ο ένας από τους δύο κοιμάται-άλλο ένα στοιχείο, που έχουν εντελώς διαφορετικό! Ο ένας από τους δύο κοιμάται πάντα το μεσημέρι, ο άλλος ποτέ αλλά ξυπνάει πολύ αργότερα το πρωί-) παίρνω τον άλλο για μια βόλτα μόνοι μας! Εμείς οι δύο. Η μαμά και αυτός!
Πηγαίνουμε σε μέρη, που του αρέσει, του αφιερώνω την αποκλειστική μου προσοχή και το απολαμβάνουμε τόσο πολύ, που αξίζει απόλυτα τον ‘’κόπο’ του να βρίσκεις κόλπα και τρόπους, για να αφήσεις τους άλλους δύο πίσω! Έτσι και αλλιώς μετά ακολουθεί η δική τους ‘σειρά’!
Αυτό, που έχω διαπιστώσει είναι, ότι ενώ ο ένας από τους δύο είναι γενικά λίγο πιο ‘δύσκολο’ και ανυπάκουο παιδί, όταν είμαστε μόνο οι δυο μας γίνεται άλλος άνθρωπος! Υπάκουος, ήρεμος και τόσο ευτυχισμένος!
Το ίδιο πράγμα μπορεί να γίνει ακόμη πιο εύκολα μέσα στο σπίτι. Για παράδειγμα, ο ένας διδυμάκος μου λατρεύει τις κατασκευές και ο άλλος τα πιο έντονα παιχνίδια, όπως τη μπάλα. Έτσι φροντίζουμε να παίξουμε ξεχωριστά! Να παίξω για παράδειγμα εγώ μπάλα με τον ένα και κατασκευές ο μπαμπάς του με τον άλλο ή το αντίστροφο! (Εννοείται, πως τις περισσότερες φορές παίζουμε όλοι μαζί και πως προωθούμε την ομαδικότητα και την λειτουργία ως οικογένεια, απλά για τη σωστότερη λειρουργία της χρειάζεται πιστεύω κάποιες φορές και η ατομικότητα!)
Στο δικό μας σπίτι, βέβαια, υπάρχει ένας μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας, μιας και εκτός από τα διδυμάκια μας, έχει ανάγκη από την προσοχή μας (ίσως και περισσότερη προσοχή ως μεγαλύτερη, που νιώθει να χάνει την πρωτοκαθεδρία) η μικρή μας πριγκίπισσα, αλλά φροντίζω την ίδια λογική να την εφαρμόζω και σε αυτήν, με εξτρά χρόνο και δραστηριότητες μόνο για κορίτσια!
Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής ήταν πολύ εντυπωσιακά, στη δική μου περίπτωση!
Εσείς διδυμομανούλες συμφωνείτε; Έχετε μήπως κανένα άλλο ‘μυστικό’;
